تعیین ارزش زمانی کاربران شبکه راه در معابر قیمت گذاری شده شهری

در اقتصاد حمل و نقل برای محاسبه فواید ناشی از کاهش زمان سفر استفاده‌کنندگان نیاز به تعیین ارزش زمانی آنهاست که این مقدار به صورت نرخ حاشیه‌ای جایگزینی زمان سفر به ازای پول در تابع عملکرد یک راننده تعریف می‌شود. در مدلهای سنتی ارزش زمانی، به نرخ دستمزد افراد توجه شده و به سایر پارامترهای مرتبط با زمان، شخص و سفر کمتر توجه  گردیده است. بنابراین  در مدل پیشنهادی برای محاسبه ارزش زمانی از یک رویکرد تحلیلی استفاده شد که برخلاف مدلهای سنتی فرض ثابت بودن مطلوبیت حاشیه‌ای پارامترها در آن درنظر گرفته نمی‌شود. در این مدل با رویکرد بیشینه‌سازی تابع مطلوبیت کاربران و با درنظر گرفتن قیود زمانی و مالی نسبت به حل یک مدل برنامه‌ریزی اقدام شد. سپس با استفاده از  ضرایب لاگرانژ محدودیتهای تعریف شده برای تابع هدف، شرایط مرتبه اول تعیین شد. در ادامه از نظریه سیمون و بلوم جهت بسط تیلور پارامترها حول نقطه میانگین‌شان استفاده شد. در نهایت با مشتق‌گیری نسبت به زمان سفر و هزینه برنامه سفر، مقدار ارزش زمانی بر اساس پارامترهای تعریف شده محاسبه گردید.  برای جمع‌آوری اطلاعات جهت پرداخت مدل از روش رجحان بیان‌شده در محدوده زوج و فرد شهر تهران  استفاده شد. در حدود 650 پرسشنامه شامل سناریوهای قیمت‌گذاری و سایر مشخصات موردنظر کاربران جمع‌آوری و از اطلاعات آنها برای پرداخت مدل محاسبه ارزش زمانی با استفاده از یک مدل لوجیت دوتایی اقدام شد که نشان می‌داد استفاده‌کنندگان در تقابل با شرایط مالی و زمانی هر گزینه، با چه احتمالی نسبت به انتخاب خودروی شخصی اقدام می‌کنند. در نهایت، مقدار ارزش زمانی افراد برابر با 43760 ریال برآورد و همچنین مشخص شد که در صورت وضع مقدار ارزش زمانی به عنوان عوارض ورود به محدوده در شرایط کنونی ، حدود 40 درصد از استفاده‌کنندگان وسیله شخصی را برای رفت و آمد انتخاب می کنند.